اثربخشی امیددرمانی گروهی بر بهزیستی ذهنی، پذیرش و نشخوار فکری بیماران hiv مثبت

زمینه: مردان و زنان مبتلا به ویروس ایدز، مشکلات ویژه­ای را در زمینه­های جسمانی، روانی و اجتماعی تحمل می­کنند. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی امید درمانی گروهی بر بهزیستی ذهنی، پذیرش و نشخوار فکری بیماران hiv مثبت بود. روش­ها: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی و با پیش­آزمون- پس­آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه­ بیماران مبتلا به ویروس ایدز بود که به مرکز مشاوره و درمان بیماری­های رفتاری شهر تبریز مراجعه کرده بودند. نمونه ها به روش در دسترس جهت شرکت در پژوهش انتخاب شدند. تعداد 30 نفر از بین جامعه­ موردنظر که از شرایط پژوهش براساس ملاک­های ورود به پژوهش برخوردار باشند، انتخاب شده و به صورت تصادفی در یکی از دو گروه (گروه گواه و آزمایش) جای داده شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس بهزیستی روان­شناختی ریف و خرده­مقیاس­های پذیرش و تمرکز بر فکر پرسشنامه راهبردهای تنظیم هیجان بودند. گروه آزمایش در 8 جلسه تحت امید درمانی گروهی (متغیر مستقل) قرار گرفتند. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری و نرم افزار spss 19 تحلیل شد. یافته­ها: یافته­­های حاصل از تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) نشان داد که امید درمانی گروهی در افزایش بهزیستی روان شناختی و پذیرش و کاهش نشخوار فکری در بیماران hiv مثبت مؤثر بوده است (001/0p<). نتیجه­گیری: به نظر می­رسد امید درمانی می­تواند به عنوان درمانی جدید در حوزه درمان­های حمایتی و درمان مسایل روان شناختی بیماران مبتلا به ایدز مفید باشد. کلیدواژه ها: امید درمانی، بهزیستی روان شناختی، پذیرش، نشخوار فکری، ویروس ایدز